Przykład 1: kompensacja dylatacji osiowych na prostym odcinku rurociągu
W pierwszym prezentowanym przez nas przykładzie dotyczącym osiowych przemieszczeń rurociągów, do których można wykorzystać oferowane przez nas mieszki wielowarstwowe. Przedstawiona sytuacja dotyczy przypadku, kiedy prosty, zakotwiony na każdym końcu odcinek rury narażony jest na zmiany temperatury, które mogą być spowodowane na przykład okresowym wystudzaniem instalacji w trakcie przestoju. Zastosowanie pojedynczego kompensatora mieszkowego pozwala skompensować powstające wówczas przemieszczenia osiowe. Oczywiście niezwykle istotne jest właściwe podparcie układu, aby kompensator nie był narażony na odkształcenia kątowe lub wyboczenia boczne. Prawidłowe rozmieszczenie zakotwień i podparć rurociągu pozwala na ograniczenie pracy kompensatora gwarantując prawidłową kompensację przemieszczeń osiowych. Sposób rozmieszczenia punktów stałych został szczegółowo opisany w podręczniku projektowania sporządzonym na potrzeby obliczeń zgodnych z założeniami EJMA.
Przykład 2: kompensacja dylatacji osiowych na prostym, ale długim odcinku rurociągu
Kiedy odcinek rurociągu jest wyjątkowo długi, wówczas dobra praktyka dotycząca projektowania i montażu kompensatorów mieszkowych nakazuje, aby przeprowadzić jego fragmentaryzację, co będzie gwarantowało kompensację przemieszczeń osiowych zgodnie z założeniami projektowymi. Rurociąg należy podzielić na mniejsze części z zastosowaniem odpowiednio dobranymi podparciami pośrednimi. Pozostałe wymagania są identyczne do tych, które zostały już omówione w przykładzie 1.
Przykład 3: kompensacja dylatacji osiowych na zredukowanym odcinku rurociągu
W tym przykładzie przebieg nitki rurociągu został zredukowany przez zastosowanie zwężki symetrycznej. W sytuacji kiedy większa średnica jest redukowana na mniejszą oprócz typowych dylatacji powstających na skutek rozszerzalności termicznej układu dochodzi dodatkowo oddziaływanie spowodowane przez siłę nacisku wywieranego przez przewodzony czynnik na ścianki zamontowanej armatury. W takim przypadku konieczne jest zastosowanie dwóch kompensatorów mieszkowych, z których jeden będzie znajdował się na pierwotnej średnicy rurociągu a drugi możliwie jak najbliżej armatury, która została zastosowana w celu zredukowania średnicy. Oczywiście każdy kompensator wymaga w takim przypadku zastosowania właściwych punktów podparcia i elementów kotwiących, które pozwolą utrzymać całość układu w stanie gwarantującym prawidłową pracę kompensatorów.
Przykład 4: kompensacja dylatacji osiowych w obrębie odgałezienia odcinka rurociągu
Kiedy zachodzi konieczność zastosowania trójnika w celu wykonania odgałęzienia od głównej osi rurociągu wówczas sposób montażu kompensatorów mieszkowych przebiega zasadniczo według schematu opisanego w przykładzie 2, ale zamiast stosować pośrednie punkty podparcia w sekcji rurowej dokonuje się przede wszystkim stabilizacji zastosowanej armatury – w tym przypadku trójnika. Zakotwienie lub podpora musi być tak dobrana, aby móc przejąć napór ciśnienia powstały na linii odgałęzienia rurociągu. Stabilizacja układu jest jedyną możliwością, aby zagwarantować właściwą pracę zastosowanym kompensatorom mieszkowym.
Opisane powyżej przykłady nie uwzględniają wszystkich możliwości, z którymi muszą sobie radzić inżynierowie i projektanci zajmujący się opracowywaniem dokumentacji technicznych. Jeśli zachodzi konieczność zastosowania innego rozwiązanie prosimy o kontakt.
Nasza firma istnieje wprawdzie od niedawna, ale doświadczenie i więdzę zdobywaliśmy przez długie lata współpracując z najlepszymi producentami kompensatorów w kraju i zagranicą.